Verrassendste
De ontknoping van het F1 kampioenschap was dit jaar natuurlijk uitermate verrassend, Max die in de laatste ronde toch nog kampioen werd. Een soortgelijke ervaring voor onze familie waren de Olympische Spelen van 2004 in Athene. Imke had een goed seizoen met een jong paard (Lancet), maar kwalificatie voor de Spelen leek net te vroeg te komen. De laatste paar maanden voor de Spelen ontwikkelden Imke en Lancet zich echter als een duveltje uit een doosje, maar vanwege de onervarenheid werden ze toch niet opgenomen in het team. Ze werden tweede reserve, een positie waarbij de kans dat je moet invallen nihil is. Maar toch gebeurde dat, twee paarden van teamleden kregen vlak voor vertrek te kampen met blessures en Imke werd op het allerlaatste moment opgetrommeld. Halsoverkop werden de spullen gepakt en Imke vertrok naar Athene. Normaalgesproken zijn er een jaar van tevoren geen kaarten meer te krijgen, maar via het grijze circuit wisten we die een paar dagen voor de wedstrijd toch te bemachtigen. Ook een hotel in hartje Athene had door een annulering plotseling kamers, en we gingen met een supergezellig club uit Hooge Mierde en omstreken die kant op. Even zo verrassend als de aanloop, was de prestatie van Imke. Ze werd namelijk beste Nederlander achter de onverslaanbare Anky van Grunsven. Onverwachte successen zijn de mooiste, met familie en vrienden hebben we dan ook vier dagen non stop gefeest!
Trotste
Ruim twintig jaar geleden begon ik samen met mijn vrouw Esther op de oude hooizolder achter het huis van mijn ouders met het organiseren van evenementen bij ons in de manege en op het Nationaal Hippisch Centrum in Deurne. In die tijd was 500 bezoekers al heel wat en daar lag ik ooit nachten van wakker. In Deurne begonnen we in 2001 met Horse Event, en na 3 lastige jaren kwam dat evenement in een stroomversnelling. We moesten zelfs twee keer verhuizen naar een grotere locatie omdat we uit ons jasje groeiden. Vanaf 2018 zitten we bij Expo Haarlemmermeer, net boven Amsterdam, op een deel van het terrein waar ook het dancefestival Mysteryland plaats vindt. Bij de laatste editie hadden we in drie dagen tijd 42.500 bezoekers, voornamelijk paardenmeiden die we met een uitgebreid beursgedeelte en gevarieerd showprogramma de dag van hun leven bezorgen. Als je dan tijdens zo’n evenement op alle radiozenders bij het nieuws hoort dat er kilometerslange files staan rondom Amsterdam vanwege een paardenevenement, dan wrijf je toch wel even in je handjes.
Gezelligste
Ik hou van gezelligheid en doe bij feestjes vaak het licht uit. De ellende begon voor ons pa en ma rond mijn 15e, dat was toen de leeftijd dat iedereen begon te stappen, op zaterdag naar Bladel en op zondag naar Reusel. En dan waren er nog de onvergetelijke uitstapjes van de KPJ, die bijna altijd uit de hand liepen. Ons pa vond de drank en het late thuiskomen verschrikkelijk, en stond de volgende ochtend altijd al vroeg aan mijn bed te schudden: ‘s avonds een grote vent, ’s ochtends een grote vent! Nadat ik vanaf mijn 16e in Tilburg naar school ging, ontdekte ik daar de kroegen waar ik veel tijd gesleten heb. Na vier jaar Tilburg ben ik in Antwerpen gaan studeren, ik woonde daar midden in het centrum, waar de gezelligheid 7 dagen per week en 24 uur per dag op de loer lag. Ondanks het stappen heb ik wonder boven wonder toch mijn diploma gehaald, maar het kwam wel eens voor dat ik recht uit de kroeg de les in rolde. Na mijn studententijd was het met de gezelligheid gelukkig niet over. We prijzen ons rijk met leuke vrienden en familie waarmee we regelmatig een pilske pakken of een hapke eten, net voor Corona nog heb ik als adjudant van Prins Johnny een onvergetelijk carnaval beleefd. De aanloop er naartoe was al supergezellig, met allerlei zittingsavonden, het prinsentreffen bij Bavaria en ‘3 uurkes vurraf’ dat we met ons carnavalsclubke ‘De Beantjes’ bij ons op het bedrijf hebben georganiseerd. Hopelijk kunnen we Corona nu snel achter ons laten, zodat we die ouderwetse gezelligheid weer op kunnen zoeken.
Actiefste
Mijn vrije tijd vul ik graag zo actief mogelijk in, en ik heb dan ook altijd meerdere hobby’s gehad. Tot achteraan in de 20 was ik actief bij de KPJ en met carnaval, waarbij ik naast feesten ook in de ton stond en carnavalswagens bouwde. Daarna begon ik wat meer te sporten. Ik hou van snelheid, haalde mijn racelicentie en ging het circuit op waar ik in diverse amateurcompetities prijzen heb gewonnen. Met 230 km/u spiegel aan spiegel de bocht in, dat geeft een kick. In 2006 begon ik met hardlopen en binnen een jaar liep ik mijn eerste marathon in Rotterdam, ook een geweldige belevenis. Maar met mijn 1.98 m. en 93 kg. bleek ik niet het ideale hardloopfiguur te hebben. Na een paar jaar kreeg ik last van mijn rug en kocht een wielrenfiets, waarbij ik het meeste geniet van uitdagende duurtochten zoals Amstel Gold Race en Diekirch-Valkenswaard. Voor de afwisseling kwam er een mountainbike bij en met Johnny van Raak reden we afgelopen zomer in Drenthe een MTB-marathon van 200 km. Met Juup Willems zou ik op 28 december ook de wintereditie hiervan rijden, maar die is vanwege Corona afgelast. Daarom hebben we op die dag de ‘Kempen Extreme’ georganiseerd. We vertrokken ’s ochtends met 12 idioten, waarvan er vijf de volledige 200 km. vol maakten, inclusief Juup en ik. Het was extreem nat en we hebben alle bossen en heidegebieden gezien van Goirle tot Luyksgestel.
Leukste
Het allerleukste tijdverdrijf vind ik wintersport. Ik heb het geluk dat ik in mijn jonge jaren met mijn ouders mee op winstersport mocht en als vierjarige al op de latten stond. Jong geleerd is oud gedaan zeggen ze, en voor skiën geldt dat zeer zeker. Van mijn 15 tot mijn 35 heb ik mijn latten verruild voor een plank en ook het snowboarden heb ik aardig goed onder de knie gekregen. Lekker hard gaan met een raceboard of carve-skies vind ik het leukste. Toen onze zoons Stef en Jules gingen skiën ben ik ook weer overgestapt op de latten. De ideale winstersportdag begint om 7.30 met een stevig ontbijt, om vervolgens rond 8.30 de eerste lift naar boven te pakken. Skiën doen we bijna altijd tot de laatste lift om dan rond 16.30 direct in de après ski te storten. Als gebied heeft Tirol in Oostenrijk mijn voorkeur (Ischgl, Fiss of Sankt Anton), daar snappen ze wat gastvrijheid is en kun je overal heerlijk eten en drinken. Na een paar Weissbier nog ff een lekkere pizza of goeie biefstuk en dan rond 22.30 onder de wol om de volgende ochtend weer fris en fruitig de pistes op te zoeken.
